Lieve Chris
Ik heb veel met je gepraat en ook al was je er niet echt, ik praatte met jou in mijn hoofd. Hoe zou jij het brengen? Hoe zou jij het aanpakken? Wat zou jij nu denken? Eén woord en ik was al op dreef. Een stem uit duizend. Een icoon zoals Lutgart Simoens ooit was. Enkele minuutjes glimlach voor het slapengaan. De stem van de nacht. De stem van het nieuws. De stem die me deed geloven dat ik zelf ook nieuws zou zijn, want het nieuws is maar ‘wat’ nieuws en – hoe je het ook draait of keert – iedereen is ‘nieuws’ op zijn manier.
En dan opeens ben ik het nieuws en opeens is er die stilte. Je blijft me inspireren. Ik zoek je om je stem nog eens te horen en waarachtig, je bent er nog: op YouTube. Er zijn de filmpjes van vroeger, maar ik wil nu. Ik wil weten hoe het met je gaat, ook al gaat het mij niets aan. Ik wil horen dat het goed met je gaat, goed nieuws, daarop wachten we al zo lang. We missen je op onze radio, jij geeft het nieuws een nieuwe kleur.
Ik heb een overwinning behaald, maar ik hoop dat jij nu ook wint, dat de ziekte je niet in zijn greep krijgt, dat je plaats hebt op de intensive care als dat nodig is en dat die knappe verpleegsters je zullen verzorgen alsof je hun eigen kind zou zijn. Ik hoop dat we samen onze overwinning kunnen vieren, want een overwinning verdienen we allemaal. Ik hoop dat we weer snel ‘wat’ nieuws krijgen, goed nieuws, het ga je goed.
luisterboekwijzer 