“Mijn naam is Gigi en ik kan niet tegen mijn verlies”

Ellen Kil gaf de Hebban-lezer al een voorsmaakje van haar nieuwe boek ‘Pasen in het jaar nul’. Seppe Sleeks, één van de hoofdpersonages, schrijft elke dag over zijn ervaringen als arts en als echtgenoot van een blinde vrouw na een gedwongen huwelijk. Dit doet hij in dagboekfragmenten van telkens honderd woorden. Eén van deze fragmenten viel althans bij de lezers in de smaak:

In de zijspiegel zie ik haar vechten tegen de tranen. Meisjes horen niet te huilen op een huwelijksdag. Ik heb veel over haar gehoord. Zij weet alleen dat ik haar wil maken tot wie ze niet is. Verdomme! Het verkeer staat stil. Ik grijp haar arm, trap het rempedaal in. Nu komen de tranen pas echt.

 

Een etentje zou haar goed doen, een hapje langs de weg. Ik parkeer, open het portier en houd haar stevig vast, bang haar te breken, bang dat ze valt. Ze volgt mij met de ogen dicht, zo snel dat ik haar niet bijhouden kan.

Kil nam met dit fragment deel aan de 100 woorden schrijfwedstrijd van Hebban. Diegene met de meeste stemmen, zou winnen. Kil stak er met 89 stemmen met kop en schouders bovenuit.

Kil werd gediskwalificeerd. Een zekere Gigi die zijn echte naam niet wil noemen, vocht de geldigheid van de stemmen aan en sleepte zo de overwinning in de wacht met slechts 27 stemmen.

“Bij het sluiten van de stemtermijn zaterdagmiddag 1 augustus) had het verhaal van Ellen de meeste likes, namelijk: 89,” bevestigt ook de Hebban-redactie. “Echter het onwaarschijnlijk grote aantal likes en de vele vragen daarover heeft de redactie ertoe bewogen een onderzoek in te stellen. Geconstateerd is dat dit verhaal niet op de juiste manier – namelijk door het lezen en vergelijken van de deelnemende verhalen – aan het hoge aantal likes is gekomen. Ook het verhaal van Klaske is gediskwalificeerd, omdat ze eerder al toegaf stemmen geworven te hebben (al was dat op ludieke wijze en konden we er toen nog om lachen). Het is nu tijd om, zoals we zelf aankondigden, ‘streng maar rechtvaardig’ op te treden.”

Kil besluit de uitslag niet aan te vechten. “Kwaliteit komt altijd wel bovendrijven,” aldus Kil. “Als Hebban een prijs uitreikt aan de hardste roeper, dan zegt dat meer iets over Hebban dan over mij. Ik ben in elk geval in mijn opzet geslaagd: de lezer smaak geven naar meer.”