ze waren met veel
hun verstand te groot om te vragen
doof voor mijn eerste schreeuw
blind voor elke stap, eeuwig
klein zal ik verdwalen
in een zachte hand, klinisch kil
ik kan niet huilen, ademen, voelen
alleen maar groeien voor later, ik wil
de aarde met mijn handen zien, het groen
proeven, de kleuren achter glazen deuren
ruiken, uit stemmen gezichten lezen, zon
licht schilderen met zand, in tranen
lachen, roepen, tieren: ik ben
gevallen nog voor ik kan klimmen
een ontbrekende schakel, een parel
te veel, een juweel in de mest-
hoop verstild, tot goud mismaakt
de kern verknipt, de code gekraakt
kruip ik, kijk met heldere blik
hoe de wereld stinkt en ik stik
