Norwegian Wood bleek moeilijk te verfilmen. De film werd dan ook kritisch onthaald. Maar hoe zit het met het luisterboek? Dertien uur luisteren naar een modern literair meesterwerk? Eens benieuwd hoe verteller Cees van Ede Haruki Murakami’s complexe personages vertolkt.
Norwegian Wood, over zelfmoord en pure liefde, ontroert van begin tot einde. “Ik zit nu eenmaal zo in elkaar dat ik de dingen pas goed begrijp door te schrijven”, begint hoofdpersonage Watanabe. En wat een fraai gevormde zinnen! “Wie Watanabe ook tegenkomt, iedereen is weg van zijn poëtische en oprechte manier van spreken”, vindt onze recensent Jolien Devroye. En gelijk heeft ze. Met Watanabe leef je mee. Maar klinkt verteller Cees van Ede wel net zo sympathiek? Past zijn licht geamuseerde toon wel bij de zware thematiek? “Ieder woord, iedere letter is uitstekend verstaanbaar. Een voorbeeld hoe een luisterboek hoort te zijn”, schrijft recensent Gerard De Bruin over van Ede. Maar mogen we dan niet meer verwachten?
Lachen in tranen
Rustig trekt van Ede je mee in het verhaal. En als hij stotterend de marinier een stem geeft, hoor je wel degelijk dat hij kan acteren. Filosofeert hij over leven en dood, legt hij de juiste accenten. Net als Watanabe klinkt hij jong en ernstig. Maar hier en daar laat hij een steekje vallen. Toont vriendin Midori ergernis, lijkt van Ede bijna een schoothondje. En Watanabe mag dan wel als een stoïcijn door het leven willen gaan, hij loopt over van emotie. Schuld, verdriet, eenzaamheid, vreugde. Hij voelt het allemaal. Watanabe is door en door warm en gastvrij. Waarom dan geen uitbundigheid die recht uit het hart komt? Met zijn te droge voorleesstijl vlakt van Ede het karakter alleen maar af. Afijn. We mogen nu ook weer niet van één acteur verwachten dat hij in zijn eentje realiseert wat niet eens een hele filmploeg aankan.
Wat ons echt in de sfeer brengt, zijn variaties op The Beatles-song Norwegian Wood en andere liedjes die in het verhaal voorkomen. Muziek die Robin van Vliet speciaal voor dit boek componeerde. Urenlang heeft hij geëxperimenteerd met allerlei instrumenten, voornamelijk toetsen en gitaar. De melodieën zetten de schoonheid en het verdriet van het leven om in klankbeelden, ontroerend sentimentalistisch. Beslist een meerwaarde van het luisterboek.
luisterboekwijzer 